Naczynie z panelami pietra dura

W centralnej części prezentowanego naczynia znajduje się owalny panel przedstawiający ptaka na gałęzi, wykonany techniką pietra dura. Otacza go dziesięć mniejszych paneli z motylami. Te wielobarwne kamienne dekoracje osadzone są w złoconym, bogato grawerowanym naczyniu. Krawędzie, jak i panele pietra dura obramowane są koralikami. Całość naczynia osadzona jest na owalnej stopie.

Pietra dura, z włoskiego "twardy kamień", znana też pod nazwą mozaiki florenckiej, pojawia się po raz pierwszy w XVI wieku, w Rzymie, by osiągnąć pełną dojrzałość, jako technika dekoracyjna wiek później, we Florencji Medyceuszy.

Jest to technika intarsji polegająca na układaniu obrazów i ornamentów z ciętych i ściśle dopasowanych, kolorowych kamieni. Wycięte elementy były rowkowane od spodu w sposób umożliwiający zazębianie się przylegających fragmentów. Jako spoiwo służył kit mastyksowy. Gotowe mozaiki szlifowano do uzyskania lustrzanego połysku, uzyskując niezwykle trwałe dzieła. Do tworzenia ich wykorzystywano ozdobne odmiany kamieni, takich jak jaspis, lapis lazuli czy marmur ruinowy, minerałów, m.in. agat i chalcedon, a także cenne odzwierzęce substancje organiczne, w tym macicę perłową i koral. Elementy mozaiki były zazwyczaj osadzone na kamieniach bazowych z zielonego, białego lub czarnego marmuru.